Kinezyterapia

Kinezyterapia (gimnastyka lecznicza lub ćwiczenia usprawniające) to leczenie ruchem.

W naszym Ośrodku zajęcia prowadzi się grupowo w zespołach jednolitych pod względem jednostki chorobowej, wydolności ogólnej, wieku i płci oraz indywidualnie. Stosowanie metod kinezyterapii umożliwia uzyskanie maksymalnej poprawy utraconej funkcji, ułatwia wystąpienie procesów kompensacji, zabezpiecza przed wykształceniem nieprawidłowych stereotypów ruchowych lub przywraca już utracone, przeciwdziała wtórnym zmianom w układzie kostno-mięśniowym w postaci ograniczeń ruchu, zapobiega powikłaniom w układzie krążenia i oddychania, które mogą wynikać z długotrwałego unieruchomienia.

Kinezyterapia najczęściej stosowana jest w schorzeniach i dysfunkcjach narządu ruchu, w zespołach bólowych kręgosłupa, po udarach mózgu, po zawale serca, w niektórych chorobach układu oddechowego, w chorobach reumatoidalnych, po zabiegach operacyjnych w jamie brzusznej, przed porodem. Kinezyterapia może być stosowana jako podstawowa i jedyna forma leczenia (np. w zachowawczym leczeniu wad postawy) lub jeżeli choroba wymaga leczenia operacyjnego, może być prowadzona zarówno w okresie przedoperacyjnym, jak i po zabiegu. W większości, nawet drobnych urazów narządu ruchu, w których kinezyterapia nie jest podstawową formą leczenia, powinno się ją zastosować po zakończeniu leczenia podstawowego lub równolegle z nim. Kinezyterapię często łączy się z innymi formami leczenia w tym metodami fizjoterapii w celu zwiększenia efektu terapeutycznego.

Zasady wykonywania ćwiczeń leczniczych:

• Opanowanie świadomego kontrolowanego zmniejszania nadmiernego napięcia mięśniowego (rozluźnianie mięsni).
• Ćwiczenia należy wykonywać w izolowanych pozycjach wyjściowych stwarzając warunki dla stabilizacji nie ćwiczonych stawów oraz zapewniających choremu poczucie wygody sprzyjające rozluźnieniu mięśni.
• W czasie wykonywania ćwiczeń konieczna jest stabilizacja odcinka bliższego ćwiczonego stawu, której celem jest wyeliminowanie współruchów w sąsiednich stawach. Stabilizację uzyskuje się poprzez dobór odpowiedniej pozycji wyjściowej, chwyt lub założenie pasa stabilizującego.
• Ruch powinien odbywać się płynnie wokół fizjologicznej osi stawu i we właściwej dla danego ruchu płaszczyźnie.
• Wszystkie ruchy w stawach powinny być wykonywane w pełnym zakresie (jeżeli jest to możliwe).
• Ćwiczenie prowadzi się w odpowiednim dla rodzaju ćwiczenia rytmie, uwzględniając fazę skurczu i rozkurczu mięśnia oraz przerwę przed następnym skurczem.
• Nasilenie ćwiczeń i obciążenia powinny być tak dobrane, by nie powodowały odczynów zapalnych w stawach oraz nie prowadziły do nadmiernego zmęczenia osłabionych grup mięśniowych.
• Pacjent może odczuwać niewielkie bóle pochodzenia mięśniowego lub związane z ruchem tylko w czasie trwania ćwiczeń lub do dwóch godzin po ćwiczeniach. Ćwiczenia nigdy nie powinny wywołać silnych bólów utrzymujących się przez wiele godzin lub dni.
• Ćwiczenia muszą być tak zorganizowane, aby zapewnić choremu pełne bezpieczeństwo.

Do kinezytearapii o działaniu miejscowym zaliczamy następujące rodzaje ćwiczeń:

• -ćwiczenia bierne,
• -ćwiczenia czynno-bierne,
• -ćwiczenia samowspomagane,
• -ćwiczenia czynne w odciążeniu,
• -ćwiczenia czynne wolne,
• -ćwiczenia czynne z oporem.
•  
• Inne formy ćwiczeń i oddziaływań: ćwiczenia redresyjne, wyciągi redresyjne, ćwiczenia synergistyczne, ćwiczenia oddechowe, sterowane, w odciążeniu, z oporem, relaksacyjne, manualne, czynności samoobsługowych, pionizacja i nauka chodu.

Kinezyterapia o działaniu ogólnym opiera się na zdrowych, nie objętych procesem patologicznym częściach ciała. Jej zadaniem jest powrót co najmniej do stanu sprzed zachorowania lub uzyskanie  kompensacyjnych przyrostów wszystkich składowych sprawności ogólnej, co decyduje o wynikach kinezyterapii, poprawa siły mięśniowej i wytrzymałości dzięki wysiłkom o charakterze ogólnym.