III Laponia na rynku w Darłowie

We współpracy z Darłowskim Centrum Wolontariatu zapraszamy na III Darłowską Laponię Świętego Mikołaja, która odbędzie się 4 grudnia 2011 w godzinach 13.00 - 16.00 na darłowskim rynku. Szczegóły imprezy TUTAJ.

Wyjątkowa zabawa andrzejkowa

Już od dawna przygotowywaliśmy się do tego dnia. Chcieliśmy, żeby był wspaniały. Do wspólnej andrzejkowej zabawy zaprosiliśmy bowiem wyjątkowych gości - uczniów klasy Va ze Szkoły Podstawowej nr 3 w Darłowie.  Nie mogliśmy doczekać się ich przybycia. Na szczęście przyszli bardzo punktualnie.

Oprowadziliśmy ich po naszym Ośrodku, pokazaliśmy miejsca, w których na co dzień pracujemy, ćwiczymy, bawimy się. Niektórzy mieli okazję położyć się na „ugulu” i na dużej piłce rehabilitacyjnej.

Żeby się dobrze poznać utkaliśmy pajęczynę z nitki wełnianej - przekazywaliśmy sobie jej motek wypowiadając swoje imię.

Dobra impreza nie może odbyć się bez przekąsek - samodzielnie je wszyscy wykonaliśmy, wykorzystując produkty, które najbardziej lubimy. Powstały pożywne kolorowe koreczki z żółtym serem, kabanosami, papryką, ogórkiem, winogronami, mandarynkami, bananem. Smakowały super!

Andrzejkową zabawę można było rozpoczynać! W ruch poszły buty, papierowe serca z imionami, karteczki z wypisanymi naszymi przyszłymi zawodami, wosk oraz olbrzymie koło, którym kręciliśmy, aby dowiedzieć, co nas czeka w najbliższej przyszłości.  Wróżby umieszczone były również w malutkich kruchych ciasteczkach, które wcześniej piekliśmy. Po tym wróżeniu wszystko już wiemy i jesteśmy spokojni o swoją przyszłość, musimy jednak dokładnie sprawdzić prawdziwość przepowiedni ;).

Niektórzy z nas wzięli udział w konkursach: jedzenia jabłka na sznurku, chodzenia po równoważni z woreczkiem na głowie. A Patrycja i Przemek nie zdążyli jeszcze rozstrzygnąć pojedynku na wytrzymałość podczas jazdy na rowerach stacjonarnych. Umówili się  na dogrywkę! Wszyscy mają doskonałą kondycję! 
 

Dziękujemy pani Emilii za pyszne ciastka - babeczki i plecione.  Pozostały poczęstunek był przygotowany dzięki środkom finansowym  z Urzędu Miasta przeznaczonych na realizację zadań dotyczących wspierania działań na rzecz osób niepełnosprawnych.  

Dziękujemy za wspólną zabawę! Zapraszamy naszych przyjaciół do  częstych wizyt w Ośrodku. 

Pokaz zdjęć: 

 

Zaproszenie na Andrzejki

Zapraszamy na wspólną zabawę andrzejkową, która odbędzie się w naszym Ośrodku w piątek 25 listopada od godziny 11.00. Będziemy lać wosk przez dziurkę od klucza, wróżyć najbliższą przyszłość, kręcić kołem fortuny, przygotowywać słodkie przekąski. Do zobaczenia!

Pieczemy rogale świętomarcińskie

Podczas zajęć w Ośrodku upiekliśmy całe mnóstwo smakowitych rogalików. Pomagała nam w tym Karolina, która stwierdziła, że z taką ekipą  może otworzyć cukiernię. Potrzebne nam były: mąka, śmietana, drożdże i margaryna na ciasto oraz marmolada, twaróg i jabłka na nadzienie. Wszystko w zasadzie rosło i piekło się samo ;). A pachniało i smakowało wyśmienicie! Dziękujemy Karolino, pamiętaj o nas!

Historia wypieku rogali marcińskich sięga jeszcze czasów pogańskich, kiedy to podczas jesiennego święta składano bogom ofiary z wołów, a w zastępstwie – z ciasta zwijanego w wole rogi. Kościół przejął ten zwyczaj, łącząc go z postacią św. Marcina, który był niezwykłym człowiekiem, a większość swego życia spędzał wśród wiernych, wizytując ich i wspierając. Postać św. Marcina przedstawia się jako rycerza na białym koniu, rozdzierającego swój płaszcz i podającego go żebrakowi. Legenda głosi, że  pewien cukiernik znalazł podkowę, którą zgubił koń św. Marcina, a następnie na jej kształt uformował ciasto, ozdobił je migdałami i upiekł. Tym samym doceniając dobroć św. Marcina rozdał smaczne rogale biednym.

Tradycja wypiekania rogali marcińskich przetrwała do dnia dzisiejszego. Zrobione z ciasta półfrancuskiego i przełożone masą makową królują w Poznaniu, gdzie tradycja wypieku rogali narodziła się 11 listopada 1891, kiedy to proboszcz parafii św. Marcina, Jan Lewicki, zaapelował do wiernych, aby wzorem patrona zrobili coś dla biednych. Obecny na mszy jeden z cukiernik Józef Melzer, który pracował w pobliskiej cukierni, namówił swojego szefa, aby upiec rogale. Bogatsi poznaniacy kupowali smakołyk, a biedni otrzymywali go za darmo. Zwyczaj wypieku w 1901 roku przejęło Stowarzyszenie Cukierników (ze strony: http://rogalemarcinskie.pl/).

Urodziny Polski

11 listopada Polska obchodzi swoje urodziny. Z tej okazji  podczas zajęć terapeutycznych przygotowywaliśmy papierowe kotyliony i flagi. Podczas  naszej pracy było tak jak życzył sobie w liście do najmłodszych  i ich nauczycieli Prezydent Bronisław Komorowski: "wspólne przygotowywanie kotylionów może być sympatyczną zabawą, a jednocześnie autentyczną lekcją patriotyzmu, który łączy i angażuje, bez oficjalnego, patetycznego ceremoniału".

Dzień Dobrego Śniadania

Włączyliśmy się w obchody Dnia Dobrego Śniadania po raz pierwszy obchodzonego w naszym kraju. Obchody mają przyczynić się do propagowania wśród najmłodszych zdrowych nawyków żywieniowych oraz zwiększenia świadomości rodziców i nauczycieli na temat prawidłowego odżywiania dzieci. Patronat honorowy nad akcją objęły Ministerstwo Zdrowia i Ministerstwo Edukacji Narodowej.

Muzyka moja miłość

Muzyką interesuję się od urodzenia. To rodzice pokazali mi jej piękno. Opowiedzieli o  moich zainteresowaniach nauczycielce, która stara się zrozumieć, jak wiele muzyka dla mnie znaczy. Słuchamy razem różnych utworów: poważnych i rozrywkowych, wykonawców polskich i zagranicznych, muzyki ludowej. 

Kinezyterapia

Kinezyterapia (gimnastyka lecznicza lub ćwiczenia usprawniające) to leczenie ruchem.

W naszym Ośrodku zajęcia prowadzi się grupowo w zespołach jednolitych pod względem jednostki chorobowej, wydolności ogólnej, wieku i płci oraz indywidualnie. Stosowanie metod kinezyterapii umożliwia uzyskanie maksymalnej poprawy utraconej funkcji, ułatwia wystąpienie procesów kompensacji, zabezpiecza przed wykształceniem nieprawidłowych stereotypów ruchowych lub przywraca już utracone, przeciwdziała wtórnym zmianom w układzie kostno-mięśniowym w postaci ograniczeń ruchu, zapobiega powikłaniom w układzie krążenia i oddychania, które mogą wynikać z długotrwałego unieruchomienia.

Kinezyterapia najczęściej stosowana jest w schorzeniach i dysfunkcjach narządu ruchu, w zespołach bólowych kręgosłupa, po udarach mózgu, po zawale serca, w niektórych chorobach układu oddechowego, w chorobach reumatoidalnych, po zabiegach operacyjnych w jamie brzusznej, przed porodem. Kinezyterapia może być stosowana jako podstawowa i jedyna forma leczenia (np. w zachowawczym leczeniu wad postawy) lub jeżeli choroba wymaga leczenia operacyjnego, może być prowadzona zarówno w okresie przedoperacyjnym, jak i po zabiegu. W większości, nawet drobnych urazów narządu ruchu, w których kinezyterapia nie jest podstawową formą leczenia, powinno się ją zastosować po zakończeniu leczenia podstawowego lub równolegle z nim. Kinezyterapię często łączy się z innymi formami leczenia w tym metodami fizjoterapii w celu zwiększenia efektu terapeutycznego.

Zasady wykonywania ćwiczeń leczniczych:

• Opanowanie świadomego kontrolowanego zmniejszania nadmiernego napięcia mięśniowego (rozluźnianie mięsni).
• Ćwiczenia należy wykonywać w izolowanych pozycjach wyjściowych stwarzając warunki dla stabilizacji nie ćwiczonych stawów oraz zapewniających choremu poczucie wygody sprzyjające rozluźnieniu mięśni.
• W czasie wykonywania ćwiczeń konieczna jest stabilizacja odcinka bliższego ćwiczonego stawu, której celem jest wyeliminowanie współruchów w sąsiednich stawach. Stabilizację uzyskuje się poprzez dobór odpowiedniej pozycji wyjściowej, chwyt lub założenie pasa stabilizującego.
• Ruch powinien odbywać się płynnie wokół fizjologicznej osi stawu i we właściwej dla danego ruchu płaszczyźnie.
• Wszystkie ruchy w stawach powinny być wykonywane w pełnym zakresie (jeżeli jest to możliwe).
• Ćwiczenie prowadzi się w odpowiednim dla rodzaju ćwiczenia rytmie, uwzględniając fazę skurczu i rozkurczu mięśnia oraz przerwę przed następnym skurczem.
• Nasilenie ćwiczeń i obciążenia powinny być tak dobrane, by nie powodowały odczynów zapalnych w stawach oraz nie prowadziły do nadmiernego zmęczenia osłabionych grup mięśniowych.
• Pacjent może odczuwać niewielkie bóle pochodzenia mięśniowego lub związane z ruchem tylko w czasie trwania ćwiczeń lub do dwóch godzin po ćwiczeniach. Ćwiczenia nigdy nie powinny wywołać silnych bólów utrzymujących się przez wiele godzin lub dni.
• Ćwiczenia muszą być tak zorganizowane, aby zapewnić choremu pełne bezpieczeństwo.

Do kinezytearapii o działaniu miejscowym zaliczamy następujące rodzaje ćwiczeń:

• -ćwiczenia bierne,
• -ćwiczenia czynno-bierne,
• -ćwiczenia samowspomagane,
• -ćwiczenia czynne w odciążeniu,
• -ćwiczenia czynne wolne,
• -ćwiczenia czynne z oporem.
•  
• Inne formy ćwiczeń i oddziaływań: ćwiczenia redresyjne, wyciągi redresyjne, ćwiczenia synergistyczne, ćwiczenia oddechowe, sterowane, w odciążeniu, z oporem, relaksacyjne, manualne, czynności samoobsługowych, pionizacja i nauka chodu.

Kinezyterapia o działaniu ogólnym opiera się na zdrowych, nie objętych procesem patologicznym częściach ciała. Jej zadaniem jest powrót co najmniej do stanu sprzed zachorowania lub uzyskanie  kompensacyjnych przyrostów wszystkich składowych sprawności ogólnej, co decyduje o wynikach kinezyterapii, poprawa siły mięśniowej i wytrzymałości dzięki wysiłkom o charakterze ogólnym.